L-istil Barokk ħareġ mill-iskultura tar-Rinaxximent, li, billi tfassal fuq l-iskultura klassika Griega u Rumana, kienet idealizzat il-forma umana. Dan ġie modifikat mill-Maneriżmu, meta l-artisti stinkaw biex jagħtu x-xogħlijiet tagħhom stil uniku u personali. Il-maneriżmu introduċa l-idea ta’ skulturi li fihom kuntrasti qawwija; iż-żgħażagħ u l-età, is-sbuħija u l-ikrah, l-irġiel u n-nisa. Il-maneriżmu introduċa wkoll il-figura serpentina, li saret karatteristika ewlenija tal-iskultura Barokka. Dan kien l-arranġament ta’ figuri jew gruppi ta’ figuri fi spirali axxendenti, li taw ħeffa u moviment lix-xogħol.[6]

Michelangelo kien introduċa figura serpentine f'The Dying Slave (1513–1516) u Genius Victorious (1520–1525), iżda dawn ix-xogħlijiet kienu maħsuba biex jitqiesu minn perspettiva waħda. Fl-aħħar tas-seklu 16 xogħol tal-iskultur Taljan Giambologna, The Rape of the Sabine Women (1581–1583). introduċa element ġdid; dan ix-xogħol kien maħsub biex jidher mhux minn wieħed, iżda minn diversi punti di vista, u mibdul skond il-perspettiva, Din saret karatteristika komuni ħafna fl-iskultura Barokka. Ix-xogħol ta' Giambologna kellu influwenza qawwija fuq il-kaptani tal-era Barokka, partikolarment Bernini.[6]

Influwenza oħra importanti li wasslet għall-istil Barokk kienet il-Knisja Kattolika, li kienet qed tfittex armi artistiċi fil-battalja kontra l-qawmien tal-Protestantiżmu. Il-Konċilju ta’ Trento (1545–1563) ta lill-Papa setgħat akbar biex jiggwida l-ħolqien artistiku, u esprima diżapprovazzjoni qawwija lejn id-duttrini tal-umaniżmu, li kienu ċentrali għall-arti matul ir-Rinaxximent[7]. Matul il-pontifikat ta’ Pawlu V (1605–1621) il-knisja bdiet tiżviluppa duttrini artistiċi biex tiġġieled ir-Riforma, u kkummissjonat artisti ġodda biex iwettquhom.